JELCZ M11 nr 2639 (zabytkowy BV)

Sekcja:	Tabor zabytkowy
Kategoria:	Tabor zabytkowy Buslodz Volan

Jelcz M11 nr 2639
Numer podwozia 260.88.1986.0857
Numer VIN SUJM11000G0000941
Rok prod 1986

Jelcz M11 to jakby zlepek dwóch autobusów. Nadwozia zbudowanego z wykorzystaniem części Jelcza PR110U, budowanego na podstawie francuskiej licencji firmy Berliet (która wygasła w 1983 roku i wtedy zmieniono nazwę na PR110M) oraz węgierskiego podwozia CSEPEL 260.88 wykorzystywanego w Ikarusach 260.
Troje dwuskrzydłowych drzwi (układ 2-2-2), silnik umieszczony pod podłogą, między osiami. Charakterystyczny przód z bocznymi szybkami oraz świetlikiem czołowym ustawionym pod wiatr.
Węgierski silnik Rába D2156HM6U, o mocy 192 KM i pojemności 10350 cm3, produkowany na licencji niemieckiej firmy MAN, sprzęgnięty z pięciobiegową, manualną skrzynią biegów ASH-75.2, węgierskiej firmy CSEPEL, produkowanej na licencji niemieckiego ZF-a. Mechanizm kierowniczy CSEPEL 069.88, oś przednia radzieckiej firmy LiAZ, most napędowy RABA 118.
Zawieszenie pneumatyczne, oparte na 6 gumowych miechach powietrznych - 2 na przedniej osi i 4 na tylnej.

Długość 11 metrów, szerokość 2,5 metra, wysokość 3,08 metra.
Liczba miejsc ogółem 100, w tym 30 siedzących.
Masa własna 9,2 tony, masa całkowita 16 ton.

Model ten opracowano w 1984 roku we współpracy z węgierską producentem autobusów - IKARUS - oraz podwozi, silników i skrzyń biegów - CSEPEL, na mocy umowy o współpracę podpisanej w 1983 roku, a produkowano do 1990 roku. Współpracę podjęto, gdyż strona polska miała niewystarczające ilości części do produkcji autobusów PR110M (silniki, skrzynie biegów itp.) wynikające ze zbyt małej ilości dewiz, a strona węgierska nadwyżki mocy przerobowych w produkcji podwozi - możliwości produkcyjne Csepel-a wynosiły około 17 tys. podwozi rocznie, a Ikarus odbierał tylko około 13 tys. Wzamian Polska wysyłała na Węgry polskie samochody osobowe i ciężarowe oraz maszyny rolnicze (źródło InfoBus).

Opisywany autobus wyprodukowały w 1986 roku Jelczańskie Zakłady Samochodowe w Jelczu k/ Oławy. W tym samym roku trafił do Skarżyska-Kamiennej, gdzie w MKS-ie służył do 2012r. z numerem taborowym 342. W latach 1997-2013 zarejestrowany był na czarnych tablicach rejestracyjnych KII 8041. W dniu 14 lipca 2012 roku autobus sprzedano stowarzyszeniu miłośników autobusów o nazwie Ikarus Team Polska z siedzibą w Łodzi. Stało się to przy zaangażowaniu inż. Marcina Żabickiego z Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej oraz pozytywnemu podejściu władz MKS-u. Trudy organizacyjne stowarzyszenia, kwestie finansowe dotyczące wysokiego OC oraz przygody z awariami autobusu sprawiły, że 15 stycznia 2013 roku przeszedł on w prywatne ręce jednego z członków stowarzyszenia, zasilając tym samym kolekcję zabytkowych autobusów Buslodz Volan. Nowy właściciel nadał mu numer inwentarzowy BV05, przebrnął trudy wpisania autobusu do ewidencji zabytków oraz zarejestrowania na zabytek. Po kilku wizytach w wydziale komunikacji i tymczasowych blachach E4 5749 autobus otrzymał żółte tablice rejestracyjne EL 81C. Czarno-żółte malowanie MKS-owe zostało zastąpione żółtym malowaniem z oznaczeniami nawiązującymi do loga węgierskiego Volana. Geneza powstania tego malowania była taka, że malowanie MKS-u było jeszcze w całkiem dobrej kondycji, więc zamalowano tylko czerń. Dół miał zostać pomalowany na czerwono w późniejszym terminie, w celu uzyskania łódzkiego malowania żółto-czerwonego. Najpierw jednak miało powstać żółte malowanie volan. Po kilku przejazdach - m.in. wystąpił w roli żółtego gimbusa na Dniu Przedszkolaka - wóz przemalowano na żółto-czerwono. Nie nastąpiło to jednak od razuJelcz otrzymał swój pierwszy łódzki nr taborowy 2807, który nawiązywał do Jelczy z 1988 roku, które w łódzkim MPK miały numerację 2801-2806 i nosiły taki sam schemat malowania. Kolejny numer po ostatnim prawdziwym nadano wzorem KMKM Warszawa.

Kłopoty finansowe i kadrowe w Buslodz Volan spowodowane przerostem ilostanu kolekcji i podziałami wewnętrznymi sprawiły, że ogłoszono upadłość układową BV. Najważniejszym punktem oszczędnościowym była redukcja kolekcji. Jelcz odjechał 7 listopada 2013 roku do muzeum w Paterku k/ Nakła nad Notecią, pod Bydgoszczą, sprzedany do PHU BYD-BUS Filip Kuncewicz. Kolejny właściciel przerejestrował autobus, ale z numerem CB 39A nie najeździł się zbyt dużo, bo autobus nie znalazł zatrudnienia, a już 25 maja 2014 roku ponownie sprzedano go do Łodzi. Z bydgoskimi numerami rejestracyjnymi autobus objeździł czwartkowe wieczory z klubem muzycznym Lordi's, dla którego Buslodz Volan organizowało darmowego BeforePartyBusa. Autobus ponownie otrzymał łódzkie tablice zabytkowe EL 08E i od października, oklejony w całopojazdową reklamę klubu Lordi's rozpoczął kursowanie jako bezpłatny BeforePartyBus. Reklamę zdjęto w 2015 roku, a po krótkim czasie przenumerowano na 2639 - systemem warszawskim - o numer wyżej niż prawdziwy 2638.

Opinia publiczna domagała się przemalowania Jelcza w oryginalny - kremowo-czerwono-kremowy - schemat malowania, niestety problemy finansowe sprawiły, że odłożono ten zabieg na kolejny rok. Cały czas ciągnął się za BV niekończący się remont Ikarusa 260.04 BV02/5506, który pochłaniał duże kwoty (był to jedyny autobus, którego nie udało się sprzedać w 2013r.).

We wrześniu 2016 roku udało się przemalować Jelcza w wyżej wymieniony schemat, ale odbyło się to na szybko i jak najtańszym kosztem, dlatego ani powłoka lakiernicza, ani dobrane odcienie kolorów nie są zadowalające. Inna sprawa, że obecny stan blacharki nie zasługuje na nic lepszego niż malatura z końca eksploatacji. W planach jest remont, ale nie zacznie się on dopóki nie zakończy się remont Ikarusa.

Egzemplarz należący do BV doposażony jest w nagłośnienie i jest z powodzeniem wykorzystywany w roli mobilnej sali zabaw, czyli partybusa.

Dzięki wsparciu Klubu Miłośników Starych Tramwajów i Tomasza Adamkiewicza z Towarzystwa Opieki nad Zabytkami stacjonuje w Zajezdni Muzealnej Brus i można go oglądać podczas często organizowanych dni otwartych.